Hi guys, gals en non-binary pals,
Heeft iemand mijn blog flow gezien? I lost it a while ago. Dat het leven een achtbaan kan zijn weten we. Waarom blijf ik daar dan door verbaast worden?
Waar gaat mijn energie heen?
Ik ben lekker bezig met opbouwen op werk. Nu werk ik 3 keer 6 uur (van de 24) en dat kost een hoop energie. Helaas is het soms zo vermoeiend dat ik (emotioneel) overprikkelt thuis kom en daardoor niet altijd partner en mama kan zijn. Dat ik er niet altijd kan zijn voor de twee belangrijkste personen in mijn leven is heel vervelend.
Los laten. Balans vinden. Continu tegen je eigen grens aan zitten is ook niet goed (aldus de hulpverlener).
Waar krijg ik energie van?
Dit vind ik serieus een lastige vraag om te beantwoorden. Vaak sta ik mezelf pas toe om hierover na te denken wanneer het huis opgeruimd is, de was is gevouwen, Emma op bed ligt… Ga zo maar door. Wanneer ik dan de tijd neem om hier bij stil te staan kan ik spontaan alles vergeten wat ik leuk vind om te doen.
In de afgelopen weken heb ik een aantal keer afgesproken met vriendinnen, ben ik met mijn gezinnetje en nichtje naar de dierentuin geweest en heb ik verjaardagen gevierd (waar ik werd aangekeken om mijn zomerse outfit, het was 25 graden, ik voel me goed, get over yourself en thank god voor de heaters wanneer de zon onder gaat). Ook ben ik met Dirk weer een keer naar het theater geweest en ik heb ZO genoten.
Op die momenten kan ik weer helemaal mezelf zijn. Deze dingen doen kost me natuurlijk ook energie. Maar wat het oplevert is zo veel meer; ontspanning, afleiding, rust, inspiratie en afwisseling tussen overleven en leven.
Genieten van de kleine dingen
Leef het leven. Daarom hebben we, lekker burgerlijk, een caravan gekocht. Samen met Emma hebben we een mooie uitgekozen. Een relatief smalle caravan met een vast tweepersoons bed, een vaste zithoek en een stapelbed waarbij de bovenste direct werd geclaimt door miss peuterdraak herself.
Aangekomen op de camping kwamen we er achter hoe fijn het was om alle aandacht te hebben voor elkaar en om er even uit te zijn. Uit de flow van druk en dagelijkse dingen. Na een korte struggle met de nieuwe luifel hebben we genoten van het buiten leven. Zelfs ’s nachts naar het toiletgebouw lopen heeft een soort van charme(?).
Helaas hebben we de camping een dagje eerder verlaten dan gepland. Het leven zat weer in achtbaan modus; Emma kreeg hoge koorts. Omdat we alle drie liever naar huis gingen was de beslissing snel genomen. Binnen een uur hing de caravan weer achter de auto.
Gelukkig maar. De dag daarna maakte het leven weer een looping en kreeg ik een bijzonder berichtje van mijn zwager…
See you next time ♡