Hello bloggerpeople!
Raad eens wat ik heb? That’s right! Een sprankje inspiratie en een floefje motivatie. Oké. Uno momento. De kleine man gaat af. Uitstekende timing. Hoe krijg je als ouder ooit wat gedaan? Brb…
En zo ging het vaak de afgelopen tijd. Was het niet Ryan, van inmiddels 5 maandjes, dan was het Emma die nu vanuit fase papa’s kindje ineens 180 graden de andere kant op is geschoten. Ik ga morgen een squat doen elke keer als ze me roept en een extra minuut walst wanneer ze langs Dirk loopt om naar mij te komen. Sowieso dat ik binnen no-time mega spierpijn heb.
Niet dat ik klaag hoor. Sterker nog, ik geniet er enorm van. Door de zwangerschap van Ryan kon ik door bijbehorende bekkenklachten vooral nog waggelen. Echt spelen en stoeien met Emma was er niet meer bij. Ik vond het verschrikkelijk om haar steeds af te moeten poeieren. Tegelijkertijd was ik ook trots op mezelf dat ik mijn eigen grenzen bewaakte en hierdoor op mezelf paste.
Toen ik aan het bijkomen was van de bevalling in het ziekenhuis, kwam Emma haar broertje bezoeken. Het eerste wat ze zei was; “Baby is lief. Mama, kan je nu weer bukken en springen?” … Nou lieverd. Nog heel even niet.
Het was even wennen aan de nieuwe gezinsdynamiek van vier. Een paar weken voor Ryans geboorte startte Emma op de basisschool. Daardoor was ik mentaal voorbereidt op dubbele gebroken nachten. Maar Emma had behalve de normale vermoeidheid door de lange dagen eigenlijk geen gekkigheid. Elke keer met plezier naar school. Ik ben zo trots op mijn grote meid. Ze is ook de liefste grote zus. Ryan krijgt meer knuffels en kusjes dan ik.
Tijdens onze vakantie zijn we een weekje op de camping geweest, lekker in de buurt. Zo konden we dicht bij huis ervaren hoe het is om met 2 kids in een caravan te zitten. Dat ging eigenlijk best voorspoedig. Helaas was het weer niet altijd ideaal. In 1 week hadden we standje sauna, standje sproeier en standje woei. Dus uiteindelijk zijn we een dagje eerder naar huis gegaan. Het inruimen van de caravan duurde langer dan de rit naar huis (die was 15 minuutjes).
Ook zijn we een paar dagen naar de Efteling geweest. Ik dacht, lekker wandelen door het sprookjesbos. Maar nee. Emma wilde alleen maar in de achtbaan met haar groene bandje. Bij de meting zat ze net onder het lijntje. Dus een paar weken daarna zijn we nog een dagje geweest en kon ze met haar rode bandje samen in Joris en de Draak. Dirk had bedacht om dat samen met haar te doen, maar tot zijn grote teleurstelling mocht mama mee (weer een extra squat).
Ryan deed het super. Hij sliep in de wagen en is zelfs een keertje mee gegaan in Jokie en Jet. Kreeg ik natuurlijk in de week daarna dat stomme liedje niet uit mijn hoofd.
Nu de bevalling van Ryan weer wat langer geleden is, merk ik dat ik wat lekkerder in mijn vel zit. Oude broeken kunnen weer aan en na de komende weken kunnen ook de voedingsbh’s en tops op de stapel zwangerschapskleding. Op die manier heb ik weer wat vrijheid en regie terug. Met het invallen van de herfst kan ik weer op zoek gaan naar wie ik ben als mama 3.0.
Plus, het herfstweer is een ideaal excuus voor extra baby + kleuter knuffels met een warme choco daarna.
* binnenkort met amaretto, doei borstvoeding. #klaarmee #blijemama #blijebaby