Vertel me eens, waarom zijn jullie zo intimiderend? Want ik wil graag dat mijn blogs leuk zijn om te lezen en dat jullie als lezers denken; “Ha wat leuk, die Ellen is echt grappig.” of “Eye-opener, hier heb ik wat aan.”
Oh damn, ik wil graag dat jullie dat denken, dus ligt het toch volledig aan mij.
Komt eigenlijk wel goed uit. Want er is er maar eentje die daar wat aan kan doen. Handen op dat toetsenbord en let it flow! RAKKETAKTAKTAK! (Ik typ vaak best wel luid)
In de afgelopen weken ben ik een totaal ander persoon geworden. Ik ga tante worden, want mijn zus en haar man verwachten een kindje! Ik mocht getuige zijn op hun bruiloft. Ik ben ineens een jaar ouder geworden in februari en inmiddels mag ik mezelf moeder van een peuter noemen ipv moeder van een dreumes.
Daar komt de bruid…
De ochtend begon voor mij redelijk relaxed. Rustig wakker worden, kopje thee drinken en douchen. Realiseren hoe laat het was… Stress! Spullen bij elkaar zoeken. In de tussentijd had Dirk al Emma uit bed gehaald dus kon ik Emma helpen met haar brood smeren, omkleden en nog iets doen met mijn haar.
Tegen de tijd dat ik nog van alles moest doen en letterlijk door het huis aan het sprinten was, had Dirk zich helemaal omgekleed en zat hij al helemaal fancy, in pak, klaar om te vertrekken.
Fijn zo’n georganiseerde vent. Misschien kan ik daar ooit nog wat van leren.
In de ochtend heb ik mijn zus geholpen met omkleden. Gelukkig voor haar kon ze terecht bij de kapper voor een frisse, gestylde coupe. We hadden wel al een keer geoefend met een bruidskapsel. Maar ik heb toch niet echt de skills om krullen te maken met een krultang. #bornwithit
De bruiloft zelf duurde een uurtje en was in het gemeentehuis. Het was wel soort van awkward omdat we de andere gasten niet konden feliciteren of echt even een praatje konden maken.
De ceremonie zelf was leuk en zowel mijn moeder als mijn zusje hadden me bijna in een tuinsproeier veranderd. Bijna. Gelukkig was er ook veel te lachen en droeg ook Barry’s broertje nog een spontane grap bij.
Lachen, (bijna) huilen en nog een halve hoestaanval (alles ok Barry?). Een dag met veel liefde en uiteindelijk 2x ‘ja’ en een dikke kus. Een geslaagde bruiloft!
Hieperdepiep hoera
Onze lieve dame is alweer 2 jaar oud. Wat vliegt de tijd. Echt niet te geloven.
Emma heeft inmiddels 2 lockdown/corona verjaardagen gehad en dat vind ik echt ontzettend jammer. Wie had er vorig jaar gedacht dat we er nu nog mee zouden zitten?
Emma heeft wel fantastische dagen gehad, want we hebben er dit jaar wel maximaal van genoten! Elke dag een of twee van haar favoriete personen op bezoek en daardoor ook extra vaak een (kleiner) stukje taart.
Slingers, ballonnen, cadeau’s, zingende buurmeisjes bij de deur, een echte bellenblaasmachine, een keukentje, een mooie kindertafel met stoelen, een kassa en een echte zandbak.
En komend weekend gaan we gewoon weer verder. Hieperdepiep hoera!