Afgelopen week heb ik opnieuw afscheid moeten nemen. Dat viel niet mee… Mijn opa heeft nu rust, maar tijdens en na de uitvaart kwam er ook verdriet naar boven wat ik opnieuw een plek moest proberen te geven. In 2.5 jaar zijn mijn 2 opa’s en 2 oma’s overleden.
Tegelijkertijd ben ik ook ontzettend dankbaar dat zij allemaal onze trouwdag nog (redelijk) bewust hebben kunnen meemaken. Ik ben sowieso dankbaar voor alle mooie momenten die ik met elk van hen heb mogen beleven.
Voor mijn opa heb ik ook een stuk geschreven en dit voorgedragen bij de uitvaart. Dat was moeilijk en afscheid nemen van een dierbare wordt ook niet gemakkelijker. Toch ben ik erg blij met hoe het afscheid gegaan is en ben ik trots op mijn familie dat we dit met zijn allen op deze mooie manier hebben kunnen afsluiten.
Mijn opa
Mijn opa was gek op verzamelen. Verzamelen van postzegels, sleutels, noem maar op. Wij als kleinkinderen vroegen ons wel eens af of opa een bijbaan had als postbode, of een afspraak had met een slotenmaker om zo zijn verzamelingen uit te breiden. Dat was het niet. Opa had aandacht voor mooie dingen.
Mijn opa had ook een verzameling bijzondere stenen. Ik weet nog dat ik een middag bij hem was en samen met hem keek naar de stenen in de vitrine. Elke steen een bijzondere kleur, vorm en verhaal. Uiteraard trok een glinsterende steen mijn aandacht. Ik mocht van opa een klein glimmend stukje wat ernaast lag meenemen. Ik heb het steentje nog steeds. Aandacht voor mooie dingen.
Mijn opa vond het fijn om te werken in de tuin. Alle slakken werden vakkundig weggehouden bij de andijvie. Ook uien, snijbiet en kilo’s tuinbonen kwamen uit de tuin. Ook daar had opa aandacht voor mooie dingen.
Mijn opa liep ook erg vaak met een foto of videocamera. Ik weet nog goed dat ik zelfs tijdens het bespelen van de blokfluit op de gevoelige plaat ben vastgelegd. Of een keer dat ik met opa en oma naar Woerden ging, om op bezoek te gaan bij mijn papasoma.
Oma en ik hebben wel 6 rondjes door de draaideur gedaan, zodat opa een goed shot kon krijgen dat wij twee door de deur heen kwamen. Heel simpel was hij bezig met het vastleggen en verzamelen van fijne herinneringen, aandacht voor mooie dingen.
Door de jaren heen heeft mijn opa zijn verzamelingen moeten achterlaten. Tot op het laatst ook zijn verzamelde herinneringen langzaam werden opgeslokt door de tijd.
Zo hebben we in de afgelopen jaren ook al afscheid moeten nemen van de man die mijn opa was.
Wij hier allemaal hebben de andere stukjes van die verzameling met herinneringen in ons. Mijn hoop is dat we hier ook in de toekomst nog aan terug kunnen denken, en daarbij aandacht houden voor mooie dingen.
