Hey blog mensen! Hoe voel je je vandaag? Een korte vraag die de afgelopen weken en maanden voor mij heel ingewikkeld te beantwoorden was. Sinds een tijdje kan ik in plaats van ‘beter’ nu weer opgelucht zeggen; ik voel me goed.
Ik heb absoluut nog zware dagen en moeilijke momenten. Maar ik kan ook weer bewust genieten, ontspannen en lachen. Ik ben aan het herstellen en daardoor ben ik heel gelukkig.
Zolder verbouwing
De zolder verbouwing zit er bijna op. Maanden geleden zijn we begonnen met het laten plaatsen van een dakkapel. Dirk en Martijn hebben een deel van het washok afgebroken en de professionals hebben de grote ruimte opgedeeld. Via het verkleinde washok kun je nu omhoog naar een opslagruimte in het verlaagde plafond. De 2 nieuwe kamers zijn afgesloten met schuifdeuren die in de muur schuiven. Heel cool idee! (thanks Ellen) De airco is geplaatst en we hebben veel spullen opgeruimd en uitgezocht. Een deel van de spullen die weg moeten hebben we aan de kant geschoven. Dat is een probleem voor later.
Ik ben super blij met mijn nieuwe kamer op zolder. Ik zit niet meer in de kamer wat de nieuwe babykamer had kunnen worden, heb zeeën van ruimte en ondanks de enorme ‘weggooi-berg’ kan ik me focussen wanneer nodig is en ook ontspannen gamen, tekenen en heb zelfs ruimte voor hoepelen.
Skien, schnitzel en saunabezoek
In Oostenrijk heb ik veel relaxte momenten gehad. Veel verse sneeuw, wandelingen, warme choco en genieten met familie. Ik heb fijn kunnen skiën en heb ook voor het eerst in mijn leven een aantal afdalingen alleen gedaan. Daarbij kwam ik erg tot rust. Sneeuw, bomen en prachtig uitzicht over het dal.
We zijn al vaker in dit skigebied geweest waardoor ik de pistes ook ken. Zo weet ik waar ik soms beter een andere afdaling kan nemen wanneer de zon bijvoorbeeld lang heeft geschenen in de ochtend waardoor een piste al wat papperig kan zijn. Ik kan ontspannen skiën op de blauwe en rode pistes en ook lekker afwisselen met het bospad.
Emma werd ook enthousiast van het skiën. Sterker nog; bij het zien van de ski’s op het rek onderaan de pistes rende ze erop af en wilde de grootste ski’s meenemen. Dat hebben we maar niet gedaan. Na een bezoekje aan de ski-verhuur hadden we ski’s en schoenen in haar maat. Ze zat helemaal op haar gemak op het bankje bij het passen en lachte lief naar de mensen op haar heen. Eenmaal terug in de sneeuw deden we bij haar de ski’s aan, Ze ging gelijk staan en deed al goed haar best om zichzelf te laten glijden. Het glijden op de slee was ook een groot succes, zowel voor Emma als voor mij (minder voor Dirk want die moest de slee trekken).
Uren opbouwen op werk
Ik miste het contact met collega’s en het knuffelen met de kindjes. Ik heb conditie opgebouwd en voelde dat ik er klaar voor was om wat vaker naar werk te gaan. In overleg met de bedrijfsarts en mijn manager hebben we een schema gemaakt waarbij mijn manager en ik elke week even contact hebben en per 2 weken bespreken wat een volgende stap kan zijn in het wel of niet opbouwen van mijn uren.
Ik ben gestart met 1 keer per week een kopje thee drinken op de locatie waarbij ik soms expres niet langs groepen van collega’s ben gelopen om overprikkeling van gezichten (en goed bedoelde vragen) te voorkomen. Uiteindelijk heb ik dat uitgebreid naar 3 uur op werk zijn op 1 dag in de week. Dit werd daarna 2 dagen in de week 3 uur aanwezig zijn met daartussen een rustdag. Vervolgens hebben we de stap gemaakt naar 3 dagen 2 uur op werk zijn en inmiddels zit ik op 3 dagen 2,5 uur. Dit alles is nog compleet boventallig zodat ik (wanneer nodig is) van de groep af kan gaan zonder dat we in de knoop komen met kind-leidster-ratio.
Dat eerder weggaan heb ik helaas wel een aantal keer gedaan. Ik typ helaas en bedenk me tegelijk dat ik juist trots mag zijn op mezelf dat ik zo goed naar mezelf kan luisteren wanneer ik merk dat het niet meer gaat. Het aangeven dat ik eerder weg wil is juist een teken dat ik groei en mezelf ook moe laat zijn. Dat is een persoonlijke overwinning, want ik kan tegen mezelf zeggen; Het is oké wanneer het je op dit moment nog niet lukt. Afstand nemen, opladen en een volgende keer weer proberen.
Het kost me veel energie, maar het gaat beter en makkelijker. Ik hoef niet meer in de middag te slapen na werk en kan ook op andere momenten in de week dingen plannen zonder dat mijn batterij al voor een nieuwe werkdag leeg is.
Het is nog wel zoeken naar een balans tussen ontspannen en overprikkeld raken, zonder over mijn grenzen heen te gaan. Maar, om realistisch te blijven, dat is het met mijn ADHD-hoofd sowieso.
Genieten, ontspannen en lachen
Tot slot wil ik nog even een paar geluksmomentjes delen;
Ik zit lekker in mijn vel en zie weer mezelf in de spiegel in plaats van een gebroken mens – Ik heb samen met mijn zus onze nagels laten doen – Dirk en ik zijn naar een bruiloftsfeestje geweest – Ik heb laatst 20 km gefietst langs alle bollenvelden in de buurt – Met de familie naar Naturalis gegaan – Ik kan smeltend kijken naar de knuffelende meiden (Emma en ons nichtje) – Ik ben weer gaan rollerskaten
