Dankzij mijn eigen verhaal en situatie weet ik als geen ander dat een ‘normale’ zwangerschap niet vanzelfsprekend is. Daarin heb je natuurlijk allemaal verschillende ervaringen. Zo heeft mijn zusje haar eigen zwangerschaps- en bevallingsverhaal met als einde; een gezonde, mooie meid met net als haar oudere zus Anna een volle bos haar heeft.
Mijn zusje is bevallen van haar tweede dochter.
Mixed feelings
Toen mijn zwager ons appte met het fijne nieuws was ik in de wolken, maar viel ik er ook een beetje doorheen. Ik kan de verschillende gevoelens slecht beschrijven. Laat ik voorop stellen dat ik absoluut blij ben voor mijn zusje, zwanger en mijn nichtje Anna dat Tessa geboren is en deel uitmaakt van hun fijne gezin. Ik gun hen meer dan de hele wereld en alle geluk en gezondheid.
Het voelt gek om het uit te typen, maar ik ben jaloers. Jaloers en verdrietig om mijn gemis. Blij om weer zo’n knapperd erbij te hebben in de familie. Bang voor hoe het gaat zijn om haar te zien, bang om haar vast te houden. Gelukkig omdat zij zo gelukkig zijn. Bovendien wil ik dat geluk niet verpesten met mijn donkere wolken. Ook hoop ik dat mijn donkere wolken niet gaan donderen door alle spanning die dit me geeft.
Eerste ontmoeting
Ik zocht het net uitgebreide gezinnetje op in het ziekenhuis waar ze even moesten blijven. Ik ging alleen en zat wat gespannen in de auto. Toen ik uitstapte op het parkeerterrein zag ik de auto van mijn vader aankomen die mijn nichtje Anna ook mee nam om op kraambezoek te gaan.
Met zijn drietjes liepen we naar de afdeling en vonden we snel de goede kamer. Ik vond het erg fijn om mijn te stoere zusje Vera weer te zien. Wat een strijder is dat!
Als een moe maar blij ei lag Vera in het ziekenhuisbed en mijn zwager had een eigen hoekje van de kamer. In het ledikantje lag de kleine meid.
Terwijl Anna kruipend de kamer verkende en ik een (voorzichtig) stevige knuffel had gegeven aan mijn zus en aan mijn zwager kon ik toch niet anders dan verliefd boven het babybedje hangen. Vredig slapend en wat een plaatje.
Met een brok in mijn keel ben ik even gaan zitten en besloot ik om me te focussen op alle positiviteit in de kamer.
Even knuffelen
Een paar dagen na Tessa’s geboorte ben ik met Dirk en Emma op kraambezoek geweest. Inmiddels was het gezin thuis en bezig met settelen met zijn viertjes.
Ik heb samen met Vera op de bank gezeten, haar arm om me heen en de kleine Tessa in mijn armen. In alle eerlijkheid, ik heb zitten huilen. Van geluk, van spanning, van liefde, opluchting, blijdschap… All the emotions. Wat was het weer heelijk om zo’n klein hummeltje vast te houden.
Emma vond het prachtig om haar nichtje te ontmoeten en om haar andere nichtje ook weer te zien. Ze ‘sssste’ ons toen we kletsten terwijl Tessa sliep, gaf aan Tessa haar eigen favoriete knuffel en ook een kus. Toen ze vervolgens over ging naar het spelen met Anna was ik emotioneel op.
Ik schrok een beetje van mijn eigen reactie. Ik was al een tijdje bezig met uren opbouwen op werk en kom steeds vaker in contact met jonge kids en baby’s. Dit was toch anders. Dichterbij. Dit is familie.
Kraambezoek duurt vaak niet lang. Dus na een uur of twee waren we weer thuis.
Diepe zucht en een stevige knuffel van Emma en Dirk. Ik hou van mijn gezin. Ik hou van mijn familie. Mijn hele familie.