Een week na ons laatste bezoek in het ziekenhuis ging mijn telefoon om iets over acht ’s avonds. De klinisch geneticus van het LUMC. Ik haalde Dirk erbij, zette de telefoon op luidspreker en we gingen allebei zitten.
“Fijn dat jullie beiden aan de telefoon kunnen zijn, want ik heb geen goed nieuws.” Read more…
Zwanger, maar in de tussentijd waren Dirk en ik al flink van de babywolk afgedonderd. Er is iets geks. Maar wat dan? En hoe erg is dat? In het ziekenhuis hebben ze nogmaals dezelfde checklijst doorgelopen bij het doen van de echo. Hoofd goed, buik goed, armen en handen goed en dan de benen… “We gaan even overleggen met een collega.” Read more…
Dirk was (net als ik) eigenwijs en besloot voor de zekerheid toch de verloskundige te bellen. Toen zij er was en me rustig zag liggen verwachtte ze ook dat het wel zou weg trekken. Maar na een check vertelde ze me dat het wel echt was begonnen, onze dochter was onderweg! Read more…
Van de week heb ik nog een theezakje in de verkeerde beker gemikt en heb ik een afspraak verzet omdat ik een dubbele afspraak had gemaakt. Na het verzetten van de afspraak kwam ik erachter dat 1 van de afspraken een week later was en dat ik dus nu een dubbele afspraak had gemaakt. Gelukkig kan ik het wel allemaal relativeren, want er gebeurt ook van alles in mijn hoofd en lijf. ADD? Nou, ADD-2! Read more…