Een week na ons laatste bezoek in het ziekenhuis ging mijn telefoon om iets over acht ’s avonds. De klinisch geneticus van het LUMC. Ik haalde Dirk erbij, zette de telefoon op luidspreker en we gingen allebei zitten.
“Fijn dat jullie beiden aan de telefoon kunnen zijn, want ik heb geen goed nieuws.” Read more…
Zwanger, maar in de tussentijd waren Dirk en ik al flink van de babywolk afgedonderd. Er is iets geks. Maar wat dan? En hoe erg is dat? In het ziekenhuis hebben ze nogmaals dezelfde checklijst doorgelopen bij het doen van de echo. Hoofd goed, buik goed, armen en handen goed en dan de benen… “We gaan even overleggen met een collega.” Read more…
Een lange dag die voor haar veel verassingen had, terwijl het voor ons als ouders 100% anders was dan hoe we haar eerste verjaardag hadden willen doorbrengen.
In elk geval, hoog tijd voor een: buik naar baby tot dreumes terugblik en update! Read more…
Je blijft maar huilen.
Hartverscheurend klinkt je gehuil door het huis.
Je hebt gedronken, een schone luier en je wrijft in je ogen. Read more…